Tips om je kind zelfstandig te leren fietsen

Ine: “Waar vele initiatieven werken met een stok aan de fiets en het vasthouden van de kinderen, wil ik het ‘zelf’ vinden van evenwicht en het starten met de fiets zo veel mogelijk bij de kinderen zelf leggen. Kinderen leren eigenlijk al van jongs af omgaan met aspecten van leren fietsen. Het omgaan met allerhande loopkarretjes maakt dat ze al proeven van stuurvaardigheid en richtinggevoel. Alles staat of valt met evenwicht. Daarom heeft een loopfiets toch onze voorkeur. Een kindje dat een fiets in evenwicht kan houden, heeft een stapje voor. Wanneer je als ouder je kind vasthoudt tijdens het fietsen of met een stok voortduwt, bepaal jij het evenwicht. Je kind leert zo niet zelfstandig vertrekken. Een driewieler is dan weer goed om de trapbeweging aan te leren, zonder de schrik voor een valpartij.” Valpartij, het woord is eruit. Vallen doet natuurlijk geen goed aan de motivatie van een kind om te leren fietsen. Ine: “Inderdaad, ook motivatie en angstgevoel zijn erg bepalend om te leren fietsen. Een kindje dat niet wil of onder lichte dwang de sessie komt volgen heeft het moeilijker om tot fietsen te komen. Komt daarbij dat je al behoorlijk wat zelfvertrouwen op je driewieler of loopfiets nodig hebt om over te schakelen naar een gewone fiets. Kinderen die te bang zijn zullen ook vaker blokkeren tijdens de sessie. Ze worden hier immers echt wel uitgedaagd.” Niet alle kinderen leren op dezelfde leeftijd fietsen, maar dat hoeft niet meteen tot een verschil in aanpak te leiden. Ine: “Ik vind de vier- en vijfjarigen het leukst om mee aan de slag te aan. Ze gaan nog helemaal mee in de fantasie en ze kunnen ook voldoende lang geconcentreerd blijven. Jongere kinderen zijn wat sneller moe. Daarom vindt een sessie best in de voormiddag plaats. Het verloop zelf is erg speels, hoe meer afwisseling hoe beter. Als een oefening te lang duurt, valt de concentratie weg. We zorgen voor erg veel interactie met de kinderen zelf. De ouders krijgen duidelijke ondersteunende instructies. Natuurlijk is er ook voldoende ruimte om even vrij te experimenteren. Aan het eind van de sessie sluiten we steeds af met een diploma-uitreiking."

Of het niet vervelend is dat ‘betweterige’ ouders de hele tijd op je vingers staan te kijken, wanneer je hun kind leert fietsen, dat willen wij nog wel eens weten. Ine: “Ouders zijn goed om eventuele drempels weg te halen. Het is een vertrouwenspersoon die hen kan geruststellen, die de instructies in hun kindertaal kan formuleren, maar die ook snel kan ingrijpen wanneer iets mis gaat. Bovendien krijgen ouders op die manier ook verschillende stapjes mee om thuis verder te oefenen. Anderzijds kunnen ouders soms ook druk op de kinderen zetten. Ze komen met de verwachting dat hun kind na de sessie kan fietsen. Bij vele kinderen is dat ook zo. Als een kind er niet in slaagt, gebeurt het wel eens dat het blokkeert. Ik probeer ouders ook steeds gerust te stellen dat leerprocessen verschillend verlopen. De kleine stapjes die wel lukken, worden bejubeld.”